Witam,
Postanowiłem na bazie swych doświadczeń przedstawić sposoby mocowania silników w modelach elektrycznych konstrukcji depronowej , styro, Epp etc. Oczywistym jest to temat nie wyczerpany, ale mam nadzieję że przyda się głównie młodym i początkującym adeptom modelarstwa.

Prawidłowe zamocowanie silnika elektrycznego w modelu depronowym lub modelu zrobionym z pianek typu styropian lub EPP głównie polega na sztywnym i pewnym jego mocowaniu. Elementem odpowiedzialnym za to jest pierwsza wręga często też zwana firewallem. Wręga ta zazwyczaj zrobiona jest ze sklejki. W artykule tym chciałem opisać sposoby mocowania silnika "przed wręgą", gdzie silnik przykręcony jest do modelu "od tyłu".

Sposób pierwszy mocowania.
Model zbudowany w całości z depronu bez jakichkolwiek wzmocnień, gdzie wszystkie elementy przenoszące obciążenia stanowi sam depron.
W przypadku mocowania takiego najistotniejszym jest pewne wklejenie wręgi silnikowej w skrzynkę kadłuba. Klejenie tej wręgi realizujemy głównie z pomocą żywicy , nie polecam klejenia z pomocą CA i przyspieszacza, spoina taka jest bardzo krucha i w razie upadku modelu mamy gwarancję jego rozsypania się w tym własnie miejscu. Jako że powierzchnia klejenia jest dość wąska od strony kadłuba wręgę dodatkowo mocujemy do kadłuba pasami tkaniny szklanej i żywicy.



Klejenie to , a właściwie laminowanie wykonujemy ze wszystkich stron, to znaczy wręgę przyklejamy od góry, dołu i boków kadłuba. Daje nam to pewne zamocowanie wręgi do modelu.
Takowe mocowanie wręi zastosowałem w przypadku modelu ToTo-1.



W przypadku kadłubów, gdzie depron stanowi jedynie pokrycie elementami przenoszącymi wszelkie obciążenia jest konstrukcja drewniana z poszczególnych wręg i podłużnic. Tutaj wręga posiada w rogach wycięcia dokładnie spasowane z podłużnicami zazwyczaj z listew sosnowych. Klejenie wręgi z listwami realizujemy żywicą, CA, wikolem.
Natomiast klejenie pokrycia depronowego do szkieletu wykonujemy z pomocą dowolnego kleju : UHU POR, SOUDAL etc.



Ten sposób mocowania wręgi do kadłuba zastosowany został w przypadku modeli :
- ToTo-0
- ToTo-2
- ToTo-7
- ToTo-11
i wielu innych.



Charakterystyka kadłubów modeli z EPP, głównie modele ESA różni się od innych.
Kadłub takiego modelu jest elementem w pewnym sensie elastycznym, w przypadku kraksy nie ulega on zazwyczaj połamaniu a raczej powyginaniu.
Główne elementy wzmacniająco-usztywniające takowe modele to pręty węglowe, pręty szklane lub ewentualnie listwy. Uderzenie modelu silnikiem ( wałem ) w inny model lub w matkę ziemię powoduje chwilowe wgięcie ( wprasowanie ) całego zespołu napędowego w kadłub modelu i zazwyczaj jego powrót "na swoje miejsce". Dlatego też nie możemy stosować sztywnego połącznia wręgi silnika z prętami kadłuba.



Połączenie takie w trakcie kraksy spowodowałoby w wyniku przemieszczenia chwilowego wręgi przeniesienie obciążeń na pręty wzmacniające i w efekcie pręty te zostałyby wyrwane z kadłuba jednoczesnie zazwyczaj ulegając wyłamaniu.
Ten sposób mocowania widoczny jest w modelach :
Ki-61 Hien, P-51D Mustang etc.



Mocowanie silnika do wręgi przedniej daje nam też możliwość prostej regulacji kątów pochylenia i wychylenia poprzez stosowanie pomiędzy wręgą a samym łożem silnika ( zazwyczaj w formie krzyżaka ) podkładek stalowych. Tyczy to wszystkich trzech sposobów powyżej opisanych.

Wszystkie rysunki wykonałem z pomocą darmowego programu Google-SketchUp, polecam prosty w obsłudze.